«Κυρίες και κύριοι, ειλικρινά χάρηκα για την τιμητική πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτή την εκδήλωση και την αποδέχθηκα άμεσα,

παρότι η χρονική συγκυρία είναι ασφυκτική λόγω της συζήτησης του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας στη Βουλή.  

Και αυτό δεν το λέω για λόγους τυπικής ευγένειας και αβρότητας.

Αποδέχθηκα την πρόσκληση και συμμετέχω με πολύ χαρά και ικανοποίηση, για δύο λόγους. 

Πρώτον, επειδή η συζήτηση γίνεται με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του κ. Αγραπιδά, εξαιρετικού στελέχους του υπουργείου Εργασίας.

Και δεύτερον, επειδή τόσο η θεματολογία όσο και το περιβάλλον της συζήτησης παρουσιάζουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.   

Θα το πω ευθέως και χωρίς περιστροφές.

Στη χώρα μας η δημόσια συζήτηση για ζητήματα απασχόλησης και εργασιακών σχέσεων, σπάνια διεξάγεται με ψυχραιμία και ρεαλισμό.

Και αυτό διότι στην Ελλάδα, ενώ όλοι θέλουμε και επιζητούμε την αλήθεια, λίγοι θέλουμε και αντέχουμε να την ακούσουμε.

Είναι, εξάλλου, γνωστό ότι για πολλά χρόνια καλλιεργήθηκε μια πολιτική και κοινωνική αντίληψη που δημιούργησε εθισμό για το εύκολο, το ευχάριστο και το ανώδυνο και όχι για το χρήσιμο και λογικό. 

Συνεπώς, η θεματολογία της σημερινής εκδήλωσης αποτελεί για όλους μας, μια δυνατότητα να έχουμε μια δημιουργική συζήτηση, μακριά από την τάση δαιμονοποίησης και υπερβολών που, κατά παράδοση, διέπει τη δημόσια συζήτηση για τα εργασιακά. 

Και για μένα μια εξαιρετική ευκαιρία να περιγράψω συνοπτικά αλλά και ολοκληρωμένα το σκεπτικό του υπουργείου Εργασίας για την αποτελεσματική λειτουργία της  αγοράς εργασίας, τι έχουμε ήδη κάνει προς την κατεύθυνση αυτή και τι πρέπει ακόμη να κάνουμε.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και αυτονόητα.

Η πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα δεν εμφανίστηκε ξαφνικά.

Προϋπάρχουσες στρεβλώσεις και παθογένειες, σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας, υπέθαλψαν και  πολλαπλασίασαν το εύρος και τις επώδυνες διαστάσεις της κρίσης.

Ουσιαστικά σήμερα πληρώνουμε ως χώρα το τίμημα της αναβλητικότητας αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που δεν τολμήσαμε να κάνουμε όταν έπρεπε.

Στους οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς,  στην οργάνωση του κράτους, στις ολιγοπωλιακές δομές της αγοράς, στην αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση.

Ας μείνουμε στην αγορά εργασίας που είναι και το επίκεντρο της σημερινής συζήτησης.

Η αγορά εργασίας λειτουργεί καλά, είναι αποτελεσματική, όταν όποιος θέλει να εργαστεί μπορεί να βρει θέση δουλειάς, αντίστοιχη με τα προσόντα και τις προτιμήσεις του.

Όταν η επιχείρηση αναζητά και βρίσκει προσωπικό με τις κατάλληλες δεξιότητες και ικανότητες.

Όταν η αγορά εργασίας ενσωματώνει όλους όσοι μπορούν και θέλουν να εργαστούν, χωρίς αποκλεισμούς και ανισότητες.

Με αυτές τις παραδοχές, είναι προφανές ότι η αγορά εργασίας δεν λειτουργεί ικανοποιητικά.

Ούτε και σήμερα, αλλά ούτε και στο παρελθόν.

Διαχρονικές στρεβλώσεις και δυσκαμψίες υπονόμευαν την οικονομική αλλά και κοινωνική αποτελεσματικότητά της.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα δυσλειτουργίας της ελληνικής αγοράς εργασίας ήταν και είναι πολλά.

Είναι η δυσκολία ένταξης ή επανένταξης των ανέργων στην απασχόληση και ο εγκλωβισμός τους σε μακροχρόνια επεισόδια ανεργίας.

Είναι η αδυναμία της οικονομίας, ακόμη και σε περιόδους ανάπτυξης, να δημιουργήσει πολλές και ποιοτικές θέσεις στην επίσημη αγορά εργασίας.  

Είναι η παράλληλη λειτουργία μιας σκιώδους αγοράς εργασίας χωρίς κανόνες, που παρασύρει νέους, γυναίκες και εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης σε αδιέξοδες και ανασφαλείς διαδρομές.    

Είναι, τέλος, η μικρή παραγωγικότητα της εργασίας που υποσκάπτει και τη μακροχρόνια αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό, επιτρέψτε μου να επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι

και εμείς στο υπουργείο Εργασίας και, γενικότερα, η Κυβέρνηση είμαστε αποφασισμένοι να μην υπάρξει καμιά ολιγωρία ή υπαναχώρηση σε σχέση με τις απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας.

Και για να γίνει κατανοητή η στρατηγική φιλοσοφία της πολιτικής μας θα ήθελα να την αναπτύξω, ταξινομώντας αυτές τις απαραίτητες αλλαγές σε τέσσερις θεματικούς άξονες.

Θα μιλήσω για μεταρρυθμίσεις που έχουμε ήδη πραγματοποιήσει, αλλά και για αυτές που δρομολογούμε.

 

1^ος άξονας: Η άρση των εμποδίων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην επίσημη οικονομία

Συρρικνώνουμε με αποφασιστικό τρόπο κάθε θεσμική ή διοικητική επιβάρυνση που επιβάλλει πρόσθετα κόστη στη δημιουργία νέων θέσεων στην ιδιωτική οικονομία.

Πιστεύουμε ότι στην αγορά εργασίας πρέπει να υπάρχουν λίγες, απλές και αξιόπιστες ρυθμίσεις που ισχύουν για όλους.

Απλοί και καθαροί κανόνες  που ελαχιστοποιούν το κόστος συμμόρφωσης για μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και εμπεδώνουν κλίμα εμπιστοσύνης στην οικονομία και την αγορά εργασίας.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα το μη μισθολογικό κόστος, το οποίο στην Ελλάδα κυμαίνεται - τουλάχιστον τις δύο τελευταίες δεκαετίες - σε πολύ υψηλά επίπεδα.  

Εκτιμούμε ότι το μέγεθος της «φορολογικής σφήνας» (tax wedge), δηλαδή η διαφορά μεταξύ αυτού που πληρώνει ο εργοδότης και αυτού που τελικά λαμβάνει ο εργαζόμενος, αποτελεί ένα ισχυρό αντικίνητρο για προσλήψεις στην επίσημη οικονομία.

Μειώνοντας το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας, τονώνεται η επιχειρηματικότητα, βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ενθαρρύνονται οι νέες προσλήψεις.

Με αυτή τη λογική, μειώσαμε ήδη στο τέλος του 2012 τις εργοδοτικές εισφορές κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα. Και σκοπεύουμε με ορίζοντα το 2016 να περικόψουμε κατά 3,9 ακόμη μονάδες, ώστε να έχουμε μια αξιόλογη σωρευτική μείωση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες.

Δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα.

Θα πρέπει να βρεθούν δημοσιονομικά ισοδύναμα.  

Ωστόσο, αξίζει να επιμείνουμε γιατί όπως προανέφερα η ίδια η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών εμπεριέχει μια θετική δυναμική αύξησης εσόδων, λόγω μείωσης του κόστους συμμόρφωσης και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Συνεπώς, η επόμενη μείωση θα πρέπει να γίνει προσεκτικά και, ενδεχομένως, στοχευμένα σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως π.χ. οι νεοεισερχόμενοι και οι μακροχρόνια άνεργοι.  

Άλλη κατηγορία εμποδίων εισόδου στην απασχόληση είναι η διοικητική επιβάρυνση των επιχειρήσεων όταν προσλαμβάνουν προσωπικό.

Για αυτό το λόγο περιορίζουμε δραστικά τις κάθε λογής γραφειοκρατικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων προς την Επιθεώρηση Εργασίας και τον ΟΑΕΔ.

Οι αναγγελίες πρόσληψης γίνονται πλέον με ένα κλικ στο πρότυπο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη», με ένα τεκμαρτό όφελος για τις επιχειρήσεις πάνω από 60 εκ ευρώ, σε κερδισμένες ανθρωποώρες.

Δεν μένουμε όμως εκεί.

Προχωρούμε σε δραστική απλοποίηση – κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας.

Ένα μεγάλο έργο για την απλοποίηση του θεσμικού και διοικητικού περιβάλλοντος της υγιούς επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης.

Ένα έργο που – χωρίς καμία έκπτωση στη θεσμική προστασία της εργασίας – θα διευκολύνει νέες, μικρές και μεγάλες επενδύσεις.

Κυριότερα, θα συμβάλλει αποφασιστικά στην εμπέδωση του κλίματος εμπιστοσύνης  που πρέπει να διέπει τις σχέσεις πολιτείας, εργοδοτών και εργαζομένων.

Με την καθιέρωση απλών, καθαρών και σταθερών κανόνων που θα ισχύουν για όλους.

 

2^ος άξονας: Η αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας με παράλληλη ενίσχυση του συστήματος κοινωνικής προστασίας των ανέργων

 

Εκτιμούμε ότι είναι απαραίτητος ένας ικανοποιητικός βαθμός ευελιξίας στην αγορά εργασίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε όλες ανεξαιρέτως τις ευρωπαϊκές χώρες.

Προκειμένου τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, να ανταποκρίνονται στις συχνές διακυμάνσεις του οικονομικού περιβάλλοντος.

Μιλάμε για τη δυνατότητα αξιοποίησης εναλλακτικών συμβάσεων εργασίας, όταν οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόσκαιρες ή ειδικές ανάγκες ή ακόμη και όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τις προτιμούν για διάφορους λόγους.

Παράδειγμα, η μερική και η εκ περιτροπής απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η προσωρινή εργασία.

Ευέλικτα σχήματα απασχόλησης, χρήσιμα εργαλεία της αγοράς εργασίας που αξιοποιούνται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Προσφέροντας αμοιβαία οφέλη και στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.

Και εδώ, όπως και στην τυπική, κανονική εργασία, κρίσιμο σημείο είναι να τηρούνται οι προβλέψεις της νομοθεσίας και να προστατεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Στο ίδιο πλαίσιο, είμαστε θετικοί – και ήδη προωθήσαμε νέες ρυθμίσεις – στην ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας, αλλά με παράλληλο σεβασμό του 40ωρου την εβδομάδα.

Σημειώνω, πάντως, ότι σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μειωμένου χρόνου εργασίας (μερική και εκ περιτροπής απασχόληση) αποτελούν το 20,24% των μισθωτών.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο χρειάζεται ευθυγράμμιση με ό,τι ισχύει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι η δυνατότητα των επιχειρήσεων να αυξομειώνουν χωρίς δυσκολίες το προσωπικό τους.

Για αυτό το λόγο, με το νόμο 4093/2012, προσαρμόσαμε το κόστος αποζημίωσης απόλυσης, συγκλίνοντας στα μέσα επίπεδα των ευρωπαϊκών χωρών.

Θυμίζω στο σημείο αυτό, τη σφοδρή αντίδραση και τις «μαύρες προβλέψεις» για μαζικές απολύσεις που υποτίθεται θα ακολουθούσαν αυτή τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης.

Τίποτε από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε.

Αντίθετα, η ορμή των απολύσεων εξασθένησε και μέσα στο 2013 οι νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα ξεπέρασαν τις απολύσεις. 

Άλλο κεφάλαιο είναι οι ομαδικές απολύσεις.

Η ελληνική πρωτοτυπία να εγκρίνονται ή να απορρίπτονται από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, είναι μοναδική στην Ευρώπη.

Τι έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια με αυτό το νομικό πλαίσιο; Ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε οι θέσεις εργασίας σώθηκαν.

Αντίθετα, οι εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, χωρίς καν να θεωρούνται επισήμως απολυμένοι. Ούτε επίδομα ανεργίας μπορούσαν να πάρουν.

Είναι φανερό ότι και εδώ χρειάζεται ένας εξορθολογισμός. Πρέπει – όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες χώρες σε όλο τον κόσμο – να δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναδιοργανώνουν την παραγωγική τους δομή.  

Παράδειγμα, όταν μια επιχείρηση χρειάζεται – αποδεδειγμένα - να συρρικνώσει μια εγκατάσταση ή δραστηριότητα της και να επεκτείνει μια άλλη με περισσότερες προοπτικές ανάπτυξης.

Εκείνο που θέλουμε εμείς ως υπουργείο Εργασίας, είναι οι επιχειρήσεις να  αναλαμβάνουν υποχρεώσεις έναντι του προσωπικού που απομακρύνουν.

Να συνεισφέρουν με ενεργό τρόπο στη διαδικασία αποκατάστασής τους.

Να έχουν συνυπευθυνότητα για την εύρεση νέων θέσεων εργασίας για αυτούς τους εργαζόμενους.

Αυτό είναι το σημαντικό σημείο στις αναδιαρθρώσεις και σε αυτό θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας, ενόψει του νέου πλαισίου για τις ομαδικές απολύσεις.

Με διαφορετικά λόγια, πρέπει να προστατεύουμε περισσότερο την εργασία και τους εργαζόμενους παρά τις θέσεις εργασίας.

Σημασία έχει η δυνατότητα των εργαζομένων να είναι συνεχώς μέσα στην αγορά εργασίας, όχι απαραίτητα στην ίδια επιχείρηση.

Για αυτό το λόγο, θεωρούμε κρίσιμη την ενίσχυση του δικτύου κοινωνικής προστασίας των ανέργων και των μηχανισμών επιστροφής τους στην εργασία.

Για αυτό το λόγο:

Υλοποιούμε στοχευμένες ενεργητικές πολιτικές για τους ανέργους, ιδιαίτερα για τους νέους και τα νοικοκυριά που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο.

Δημιουργούμε μόνιμα συστήματα διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας και αξιολόγησης των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης.

Αναδιαρθρώνουμε τον ΟΑΕΔ (reengineering), σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Δημόσιες Υπηρεσίες Απασχόλησης της Γερμανίας, της Σουηδίας και του Ην. Βασιλείου,

ενώ συνδέουμε την εκπαίδευση με την εργασία, αναβαθμίζοντας το θεσμό της μαθητείας στο πρότυπο του διττού συστήματος (dual system) των προηγμένων κεντροευρωπαϊκών χωρών. 

Για την καλύτερη σύζευξη της προσφοράς με τη ζήτηση εργασίας, δίνουμε έμφαση στην εξωστρέφεια του ΟΑΕΔ και τη δικτύωσή του με επιμελητήρια, πανεπιστήμια, Δήμους και άλλους φορείς προώθησης της απασχόλησης.

Η αποτελεσματική αγορά της εργασίας εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τις συνέργειες δημόσιων και ιδιωτικών φορέων απασχόλησης σε ένα πλαίσιο συνεργασίας και συμπληρωματικότητας.  

Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο το εμπεριστατωμένο υλικό αυτού του βιβλίου συνεισφέρει στη σχετική συζήτηση, φωτίζοντας τις δυνατότητες και τις προοπτικές νέων εργαλείων, όπως ο θεσμός της προσωρινής απασχόλησης.

Συνεχίζω με τις δράσεις του υπουργείου μας στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας: 

Επεκτείνουμε το επίδομα ανεργίας σε αυτοαπασχολούμενους και μακροχρόνια ανέργους, ενώ θεσμοθετούμε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, έναν νέο ισχυρό πυλώνα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Υφαίνουμε ξανά - αυτή τη φορά σε στέρεες βάσεις με όρους δικαιοσύνης, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας - έναν ισχυρό ιστό κοινωνικής προστασίας.

Γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κοινωνική συνοχή και ηρεμία είναι όχι μόνο αποτέλεσμα αλλά και ουσιαστικό προαπαιτούμενο της αναπτυξιακής επανεκκίνησης της οικονομίας.

 

3^ος άξονας: Η ορθολογική εξέλιξη του κόστους εργασίας

Σε αυτό το σημείο θέλω να πω κάτι ξεκάθαρα.

Δεν αποτελεί στρατηγική μας επιλογή, μια αναιμική οικονομία που επιβιώνει οριακά χάρη στο χαμηλό κόστος εργασίας.

Αντίθετα, στο επίκεντρο του νέου αναπτυξιακού μας υποδείγματος είναι μια εξωστρεφής οικονομία, υψηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικού δυναμισμού.

Και στον πυρήνα αυτής είναι εν τέλει η ίδια η εργασία. Η νόμιμη εργασία, η καλά αμειβόμενη και πλήρης απασχόληση.

Ωστόσο, δεν μπορεί η εξέλιξη του κόστους εργασίας να γίνεται ανεξάρτητα από τα πραγματικά μεγέθη και δυνατότητες της οικονομίας.  

Γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε επιδείνωση των όρων ανταγωνισμού στη διεθνή αρένα για τα ελληνικά αγαθά, προϊόντα και υπηρεσίες.

Στόχος, λοιπόν, ήταν και είναι η διαμόρφωση ενός μηχανισμού καθορισμού των αμοιβών στην οικονομία  που να αντανακλά την εξέλιξη της παραγωγικότητας της εργασίας.

Υποστηρίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο και την ανταγωνιστικότητα των παραγωγικών μονάδων και το μέγεθος της απασχόλησης.

Δεν είναι, εξάλλου, μακρινή η εποχή όπου στη διαδικασία της διαιτησίας δίνονταν υπέρογκες μισθολογικές αυξήσεις στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, την ώρα που ο κλάδος κατέρρεε.

Πρόκειται για μια παραδοξότητα που στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας, φάνταζε ως φυσιολογική, ως κατάκτηση των εργαζομένων.

Ήταν όμως, όπως αποδείχθηκε, ένα μπούμερανγκ για την ίδια την εργασία.

Η σημαντικότερη αλλαγή που πραγματοποιήσαμε σε αυτό το πεδίο, λοιπόν, είναι η θεσμοθέτηση ενός νέου, αξιόπιστου μηχανισμού για τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού στην οικονομία που συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Ένα πρωτότυπο, σύγχρονο και αποτελεσματικό σύστημα που προσδιορίζει το κατώτερο «κατώφλι» ασφαλείας των αμοιβών στην οικονομία.

 Έναν μηχανισμό που βασίζεται στην κοινωνική διαβούλευση και τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας.

Και πάνω από αυτό, εργαζόμενοι και εργοδότες θα έχουν – όπως και σήμερα εξάλλου έχουν - τη δυνατότητα να συμφωνούν μόνοι τους υψηλότερους μισθούς από τον κατώτατο.

Ανάλογα με την παραγωγικότητα του κλάδου ή της επιχείρησης.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητες νέες κοινωνικές συμφωνίες, και όχι μόνο στα μισθολογικά ζητήματα.

Αυτό όμως προϋποθέτει την ενδυνάμωση και διεύρυνση της αντιπροσωπευτικής βάσης των κοινωνικών εταίρων.

Ούτως ώστε οι αποφάσεις τους, στο πλαίσιο της συλλογικής αυτονομίας, να έχουν ευρύ πεδίο εφαρμογής και ισχύος.

Παρενθετικά, αναφέρω, ότι στη διεύρυνση της αντιπροσωπευτικότητας των κοινωνικών εταίρων συμβάλλαμε και εμείς, αναγνωρίζοντας το Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), ως ισότιμο θεσμικό εταίρο με τους άλλους εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ).

Τα υπόλοιπα εναπόκεινται στους ίδιους τους κοινωνικούς εταίρους. Θέλουμε και περιμένουμε από αυτούς ωριμότητα και συλλογική υπευθυνότητα, να πάρουν πρωτοβουλίες συνεννόησης και συνεργασίας. Είναι στο χέρι τους.  

Θα ήθελα, τέλος, να τονίσω ότι ο πλέον σημαντικός δείκτης για την πορεία του προγράμματος προσαρμογής είναι η μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας. 

Πρόκειται για μέγεθος που συνεκτιμά την εξέλιξη του κόστους εργασίας, αλλά σε σχέση με την παραγωγικότητα.

Έχουμε δεσμευτεί, λοιπόν, να μειώσουμε σωρευτικά το δείκτη αυτό κατά 15% την τριετία 2012-2014.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τραπέζης της Ελλάδος, μόνο με τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί – το τονίζω, χωρίς κανένα νέο μέτρο που να συνεπάγεται μείωση μισθών – ο στόχος αναμένεται να υπερκαλυφθεί και η συνολική μείωση την τριετία 2012-2014 να φτάσει το 23%.

Σημειώνω ότι σήμερα ο κατώτατος μισθός που ανέρχεται στα 586 ευρώ (και 684 ευρώ σε δωδεκάμηνη βάση), κατατάσσει την Ελλάδα σε μια ομάδα ευρωπαϊκών χωρών με σχετικά μεσαία επίπεδα κατώτατων αμοιβών, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη η αγοραστική δύναμη των πολιτών.

Υπάρχουν χώρες με υψηλότερους, αλλά και αρκετές χώρες με σημαντικά χαμηλότερους κατώτατους μισθούς.

Σύμφωνα μάλιστα με τα αποτελέσματα της ετήσιας απογραφής του συστήματος «Εργάνη» που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, το ποσοστό των μισθωτών που αμείβονται στη ζώνη του κατώτατου μισθού ανέρχεται στο 7,69%.

Σε κάθε περίπτωση, ο κατώτατος μισθός θα παραμείνει σταθερός μέχρι και το τέλος του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος το 2016.

Απο εκεί και μετά, θα μπορούμε να μιλάμε ακόμη και για αυξήσεις των κατώτατων αμοιβών, μιας και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι μετά τη φετινή σταθεροποίηση, η ανεργία θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται σταδιακά απο το 2014.

4^ος άξονας: Η διασφάλιση της νομιμότητας στην αγορά εργασίας

  Οι συνθήκες ανομίας στην αγορά εργασίας, η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία, αποτελούν τη μεγάλη «πληγή» της οικονομίας, της απασχόλησης και του ασφαλιστικού συστήματος. 

Και για αυτό το λόγο, δώσαμε από την πρώτη στιγμή μια ιδιαίτερη έμφαση στη διασφάλιση της νομιμότητας στην αγορά εργασίας.

Καταρχήν, όπως προανέφερα, με τη δραστική απλοποίηση των ρυθμίσεων και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων στην αγορά εργασίας.

Ώστε να εξαλειφθούν τα όποια κίνητρα ωθούν σε παραβατικές συμπεριφορές.

Πολύ περισσότερο όμως, με ένα νέο μίγμα στοχευμένων, αποδοτικών και μη δαπανηρών διοικητικών ελέγχων.

Επιβάλλαμε το υψηλότερο πρόστιμο που έχει ποτέ επιβληθεί.

Αξιοποιούμε τις νέες, σύγχρονες πληροφοριακές υποδομές του υπουργείου Εργασίας («ΗΛΙΟΣ», «ΕΡΓΑΝΗ») και ξεδιπλώνουμε το ολοκληρωμένο επιχειρησιακό Σχέδιο «ΑΡΤΕΜΙΣ» για την καταπολέμηση της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. 

Με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

Σε διάστημα δυόμισι μόλις μηνών έχουν ελεγχθεί περισσότερες από 5.000 επιχειρήσεις με περισσότερους από 25.000 εργαζομένους και επιβλήθηκαν πρόστιμα περίπου 7 εκ ευρώ.

Οι στατιστικοί δείκτες φανερώνουν «κύμα» μετατροπής «μαύρης εργασίας» σε νόμιμες θέσεις εργασίας.

Ενώ, τα έσοδα του ΙΚΑ παρουσίασαν αύξηση για δεύτερο συνεχόμενο μήνα, ύστερα από τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Κλείνουμε και τα τελευταία «παράθυρα» της νομοθεσίας που αξιοποιούσαν κάποιες επιχειρήσεις, προκειμένου να αποφύγουν τον έλεγχο. Όπως π.χ. με το ειδικό βιβλίο υπερωριών, όπου θα αναγράφονται πλέον οι υπερωρίες πριν την πραγματοποίηση τους.

Θεωρούμε απαράδεκτα τα ψευδοδιλλήματα του τύπου «καλύτερα ανασφάλιστος παρά άνεργος» που διατυπώθηκαν, δυστυχώς, από κάποιους επιχειρηματικούς κύκλους.

Η απάντησή μας είναι ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση, η «εκρίζωση» της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας δεν ωφελεί μόνο τους εργαζομένους, προασπίζοντας τα εργατικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Ωφελεί και τον ίδιο τον επιχειρηματικό κόσμο, γιατί οι αθέμιτες πρακτικές των παραβατικών επιχειρήσεων νοθεύουν τον υγιή ανταγωνισμό.

Γιατί πρέπει να καταλάβουν όλοι και, κυρίως, οι ίδιοι οι εργοδότες ότι με το να συμπεριφέρονται άνομα – πολλές φορές με το άλλοθι της κρίσης - υπονομεύουν εν τέλει την ίδια τη βιωσιμότητά τους, πριονίζουν το «κλαδί που κάθονται».

Αποστερούν το ασφαλιστικό σύστημα και τα δημόσια έσοδα από πολύτιμους πόρους και ο «λογαριασμός» θα γυρίσει ξανά σε αυτούς, μέσω της γενικής φορολογίας και της παράλυσης της καταναλωτικής ικανότητας των πολιτών.

Σεβόμαστε και επενδύουμε στην επιχειρηματικότητα, κατανούμε τις δυσκολίες της σημερινής συγκυρίας. Και για αυτό, άλλωστε, δεν υλοποιήσαμε – ούτε πρόκειται να υλοποιήσουμε – το ψηφισμένο μέτρο για την επιβολής εισφοράς 2‰ στο τζίρο των επιχειρήσεως. Όμως, περιμένουμε και από αυτές να αντιληφθούν την εθνική σημασία της ασφαλιστικής συμμόρφωσης. 

Σε αυτό το σημείο, θέλω να τονίσω τις μεγάλες προσδοκίες που έχουμε από το νομοσχέδιο που συζητείται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής και το οποίο συναντά πρωτόγνωρη διακομματική αποδοχή.

Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων ενίσχυσης της εισπρακτικής ικανότητας των ασφαλιστικών ταμείων, που κλείνει έναν πλήρη «κύκλο νοικοκυρέματος» στο ασφαλιστικό μας σύστημα.

Σας περιέγραψα σε γενικές γραμμές τους άξονες και τα κύρια πεδία παρέμβασης του υπουργείου Εργασίας για την αποτελεσματική λειτουργία της αγοράς εργασίας.

Είναι αλήθεια ότι το πρόσφατο έργο του υπουργείου μας τόσο σε θεσμικό (νομοθετικό) όσο και σε οργανωτικό επίπεδο είναι περισσότερο πυκνό και δημιουργικό από ποτέ.

Σε αντίθεση, όμως, με το παρελθόν, δεν είναι ούτε αποσπασματικό ούτε μονοδιάστατο.

Αντίθετα, αυτό που επιχειρείται σήμερα μέσα από ένα «ισορροπημένο μίγμα παρεμβάσεων», είναι οι συνέργειες και τα αμοιβαία οφέλη.

§  Για την αγορά εργασίας και τους εργαζόμενους.  Προστατεύουμε και στηρίζουμε την εργασία με την αύξηση των συνολικών επιπέδων απασχόλησης στην οικονομία, την προσφορά ευκαιριών εργασίας για όλους, αλλά και τη διασφάλιση της αυστηρής τήρησης της νομιμότητας και των εργασιακών δικαιωμάτων.

§  Για την  υγιή επιχειρηματικότητα. Στηρίζουμε την εξωστρεφή και δυναμική επιχειρηματικότητα - σε αντιδιαστολή με τις κρατικοδίαιτες και παρασιτικές εκδοχές της - ως κύρια  πηγή δημιουργίας νέων και βιώσιμων θέσεων εργασίας.

§  Για την κοινωνική συνοχή και τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, ως καθολικό και αναδιανεμητικό σύστημα τριμερούς χρηματοδότησης.

Εν τέλει, αυτό το ισορροπημένο μίγμα παρεμβάσεων αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική μέθοδο αντιμετώπισης του μεγάλου προβλήματος της ανεργίας, τα αποτελέσματα της οποίας θα γίνουν περισσότερο άμεσα και πειστικά αμέσως μόλις η οικονομία γυρίσει ξανά σε θετικούς ρυθμούς.

Έχω απευθύνει πρόσκληση προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να συζητήσουμε στη Βουλή για όλα τα μεγάλα ζητήματα της αγοράς εργασίας και, κυρίως, για τα πιο κρίσιμα από αυτά: τα μισθολογικά και τις συντάξεις.

Είμαι πρόθυμος να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να ανταλλάξουμε δημιουργικές απόψεις και να καταλήξουμε σε όσο το δυνατόν πιο συναινετικές πολιτικές.

Δεν διεκδικούμε το αλάθητο στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών μας.

Ωστόσο, οι συζητήσεις πρέπει να γίνουν σε ρεαλιστική και πραγματιστική βάση. Στη βάση τεκμηριωμένων προτάσεων και όχι απλών διαπιστώσεων. Εντός του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του πλαισίου προτεραιοτήτων του κοινωνικού κράτους, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή αντίληψη.

Γιατί, σε αυτό ακριβώς συγκλίνει και η συνολική, συστηματική και εργώδης προσπάθεια της κυβέρνησης.

Να γίνει η Ελλάδα ένα «φυσιολογικό» κράτος. Με αξιόπιστους οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς, με παραγωγικές δυνατότητες που θα παράγουν εισοδήματα, αξία και κοινωνική ευημερία.

Με μια αποτελεσματική αγορά εργασίας που θα δίνει ευκαιρίες απασχόλησης και προκοπής σε όλους».